Stress op het werk niet onvermijdelijk Burn-outs treffen in België één werker op tien. Het verschijnsel is recent. Toch bestaan er al oplossingen. David Hainaut M inder dan 10 jaar geleden, wist nagenoeg niemand wat ‘burn-out’ betekende, of dan zeer vaag. Vandaag worden er diepgaande studies aan gewijd. Het begrip verschijnt zelfs sinds september verleden jaar in de Belgische wetgeving (zie kaderverhaal). Zeker geen toeval in een context waar communicatiemiddelen ons overweldigen en de arbeidsmarkt tegelijk comvijf jaar constateerden 83% van de bedrijven met meer dan 500 werknemers een toename van het aantal burn-outgevallen. ‘Slechts’ 52% van de kleine ondernemingen wordt hiermee geconfronteerd. Werkgevers lieten dit natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Wel ja, meestal nemen ze hun verantwoordelijkheden op (in 95% van de gevallen). In dit geval richten ze een beschuldigende vinger naar de toenemende druk op het werk. Zij staan namelijk op de frontlijn, want een onderneming is slechts levensvatbaar als ze op een efficiënt (en dus gezond) personeel kan rekenen. De burn-out is bovendien een dure en zure grap: de werknemer die deze pathologie ontwikkelt, is gemiddeld 96 dagen (nagenoeg vijf maand!) afwezig. Voor de werkgever vertegenwoordigt dit een kost van ongeveer 20.000 euro per zieke collega. Dit bedrag zou bovendien exponentieel kunnen stijgen, Volgens de specialisten zijn de nieuwe communicatiemiddelen (internet en mobiele telefoon, waardoor de werknemer permanent bereikbaar wordt) een van de oorzaken van burn-out. plexer en onzekerder is dan ooit. Aan fatalisme hebben wij echter geen boodschap, want voor elk probleem bestaat een oplossing. De ontkenning van het fenomeen ruimt nu de plaats voor een algemene bewustwording, want zowel werknemers als werkgevers lijden aan deze kwaal. Eén arbeidskracht op tien Woedebuien, hoofdpijn, slapeloosheid, hartkloppingen en concentratieproblemen: de waarschuwingssignalen van een opkomende burn-out. Securex leverde eind januari de resultaten van een studie die tussen 2005 en 2014 in België werd gevoerd: twee arbeidskrachten op drie kampen met overmatige stress op hun werk. Eén op vier klaagt hier openlijk over en één op tien zou al een burn-out hebben ondergaan, waarbij dient gezegd dat voornamelijk minder gekwalificeerde werknemers in grote ondernemingen hierdoor worden getroffen. Tijdens de afgelopen 30 BECI - Brussel metropool - maart 2015 De wet De wetgeving erkent de burn-out officieel sinds 1 september 2014. Dit betekent dat het begrip voor de eerste keer in de Belgische wetsteksten verschijnt, met als gevolg een verandering van procedure naar de werknemer toe. De werkkracht die aan een burnout lijdt, heeft voortaan het recht een aanvraag tot individuele psychosociale steun in te dienen. Voordien konden uitsluitend klachten wegens pesterij in overweging worden genomen. De aanpak is bovendien collectief, want als meerdere werknemers door het probleem getroffen zijn, zal de werknemer de nodige maatregelen moeten voorzien om dit risico weg te werken, via een procedure die de anonimiteit van de klager totaal garandeert. Volgens Securex heeft deze nieuwe reglementering ervoor gezorgd dat heel wat bedrijven op het matje werden geroepen.
33 Online Touch Home