Sprout to be Brussels Klimaatgeneratie(s) Thomas geeft toe dat hij ook beïnvloed is door zijn kinderen. “Toen Alexia met haar bewustmakingscampagne Dagen Zonder Vlees begon, richtte ze zich eerst op haar familie en vrienden. Het gevolg is dat we er nu het hele jaar door op letten minder vlees te eten. Onze beide dochters zijn zeer gevoelig voor de plastic vervuiling. Ook dat heeft een impact op de rest van het gezin gehad.” Dagen Zonder Vlees In 2011 kwam Alexia voor het eerst met de actie Dagen Zonder Vlees naar buiten. “We hebben dat initiatief als ouders direct aangemoedigd”, zegt Thomas. Dat heeft Alexia zo ook ervaren. “Ik had op een nacht het concept op mijn computer ingetikt, liet dat aan mijn familie lezen en iedereen stond er meteen achter. De andere gezinsleden waren de eerste mensen bij wie ik mijn oor te luister legde. Zij waren belangrijk als klankbord.” Thomas: “Voor de aanpak van de mediacampagne van Dagen Zonder Vlees was ik bijvoorbeeld een klankbord. En bij momenten van twijfel hebben we haar gesteund.” Alexia weet nog hoe spannend het was toen ze besloten een Dagen Zonder Vlees kookboek uit te brengen. “De deadline daarvoor was zeer strak en ik panikeerde wat. Op zo’n moment geeft mijn vader altijd het nodige vertrouwen.” spijtig, maar het belangrijkste is toch dat het signaal echt wel aangekomen is. De burgers en ook de ondernemers die zich massaal hebben geëngageerd voor een campagne als Klimaatzaak tonen aan dat het niet om een te negeren minderheid gaat.” Als je de anderen er constant op wijst wat ze verkeerd doen, haken ze daar op af. Het is interessanter elkaar te inspireren.” Alexia Leysen De grootste vervuiler tot inkeer Het is tijd om moed te tonen en een aantal maatregelen door te drukken, oordeelt Thomas. “Persoonlijk ben ik een grote voorstander van een CO₂-taks, al stuit dat op heel wat weerstand. Nochtans, als er één maatregel is die voor een gedragsverandering kan zorgen, dan is het die wel. Aan die CO₂-taks zijn uiteraard wel randvoorwaarden verbonden; vele studies hebben al uitgewezen hoe die eruit moeten zien. Zo moet die maatregel in het kader van een taxshift passen; het mag niet op een pure belastingverhoging neerkomen. De invoering moet ook over een aantal jaren gespreid worden.” Over wat bedrijven kunnen doen, klinkt het unisono bij vader en dochter dat ze de ruimte Bewonderenswaardige jeugd De jongste zoon Christophe is 19 jaar oud en studeert aan de universiteit. Al stapt hij niet altijd zelf mee in de klimaatmarsen, hij steunt de klimaatspijbelaars van Youth For Climate volop. Alexia: “Ik vind het fantastisch hoe de jongerenmarsen de publieke en de politieke aandacht hebben weten te vangen. Iemand als Christophe wist uiteraard al langer dat er een prangend klimaatprobleem is, maar nam dat eerst niet zo heel erg ter harte. Maar omdat het protest nu echt vanuit de jongeren komt en zij heel duidelijk stellen dat het om hun toekomst gaat, heeft dat vele anderen – onder wie ook Christophe – wakker geschud.” Alexia betreurt de belerende vinger van sommigen aan de zijlijn. Sceptici vroegen zich hardop af of al die jongeren die protesteren zelf wel voor de volle 100% groen of duurzaam zijn. “Ik vind die kritiek heel cynisch, als je ziet wat die jonge mensen al bereikt hebben”, reageert Alexia. “Door het klimaat voortdurend op de agenda te houden, is het draagvlak om verandering te eisen de afgelopen maanden enorm vergroot.” Thomas: “Ik denk dat de politieke wereld toch wel wat geschrokken is én verrast door het succes van de marsen. Sommigen reageren daar nogal krampachtig op. Dat is moeten krijgen en nemen om eigen initiatieven te ontwikkelen en tot competitieve voordelen uit te bouwen (Umicore is daar een goed voorbeeld van: op 15 jaar tijd is dat bedrijf drastisch van strategie veranderd). De ondernemingen die het meest over de problematiek nadenken en een pioniersrol op zich nemen, zullen op de middellange termijn het meest succesvol zijn. Bovendien zullen zij een aantrekkelijke werkgever zijn voor de nieuwe generatie. “Vandaag, met een krappe arbeidsmarkt, kiezen de meest beloftevolle werknemers voor bedrijven waarvan de waarden sporen met wat zij belangrijk vinden”, legt Thomas uit. Alexia wil met een optimistische conclusie afsluiten. “Van kindsbeen af van overtuigd zijn, is geen noodzaak om je aan te sluiten bij de steeds toenemende beweging die verandering wil. Je hebt verschillende generaties die zich nu laten horen – je hebt kinderen voor het klimaat, grootouders voor het klimaat en alles daartussen. Heel veel mensen geven te kennen dat ze tot bepaalde inzichten zijn gekomen en er iets aan willen doen. Ik geloof echt dat iedereen – zelfs de grootste vervuiler – tot inkeer kan komen. Ik lees getuigenissen van ondernemers die vroeger een vervuilend bedrijf runden, intussen hun oogkleppen hebben afgeworpen en nu totaal de andere richting uit evolueren. Dat is mooi om te zien. Je moet niet in termen van twee kampen denken – de goeien langs de ene kant, de slechten langs de andere. Iedereen kan mee op de trein springen wanneer het idee gerijpt is dat het anders moet.” ● Peter Van Dyck Brussel Metropool - juni 2019 ❙ 25
28 Online Touch Home