Ook dat is perfectionisme Al deze getuigenissen bevestigen de analyse van de experts die inclusie in de bedrijfswereld onderzoeken. Bernard Fusulier, socioloog en onderzoekersdirecteur bij de FNRS, stelt: “In onze samenleving begint differentiatie in onderwijs en socialisatie vanaf de geboorte, met als gevolg bepaalde vormen van hiërarchisering tussen man en vrouw. De natuur wordt vaak gebruikt om verschillen of dominantie te verklaren. Het is dan ook belangrijk dit te bestrijden en stereotypen te ontmantelen.” Coach Diane Thibaut beaamt dit en wijst op de interne barrières waardoor vrouwen onbewust medeplichtig worden van de herhaling van sociale verwachtingen. Een inspirerend voorbeeld is IJsland, met een verplicht vaderschapsverlof voor mannen en een volledig identiek schoolprogramma voor meisjes en jongens. Luc Lallemand merkt in dit verband dat de vrouwen in zijn professionele omgeving elkaar niet noodzakelijk als bondgenoot beschouwen in het streven naar gendergelijkheid. Ze vrezen trouwens van partijdigheid te worden beschuldigd. Hierop antwoordt Martine Tempels dat vrouwen perfectionisten zijn en daarom niet willen worden gekozen op basis van gender, maar aan de hand van een echte selectieprocedure! Van theorie naar praktijk De feministische schrijfster Elke Jeurissen heeft voor haar jongste boek “Who run the World”1 30 vrouwelijke decision makers ontmoet. Zij stelt drie oplossingen voor om inclusie te verbeteren: een maximale aandacht aan de opvoeding van kinderen, het belang van de keuze van een levenspartner en de hulp die hij kan bieden, en ten slotte een verandering van het organisatiepatroon van bedrijven. De getuigen zijn het met haar eens: Jean-Paul Van Avermaet wijst op de tekortkomingen van ons eigen onderwijs en van het onderwijs dat onze kinderen krijgen. Caroline Mancel heeft nog steeds moeite met haar eerste zoektocht naar een baan: ondanks twee universitaire diploma’s belandde ze in een secretaressefunctie. Ze is dus zeer attent op het voorbeeld dat zij aan haar dochter geeft. Alan Keepen werd geconfronteerd met de nieuwe beroepsverantwoordelijkheden van zijn partner kort na de geboorte van hun dochter. Hij ging dan een veel belangrijker vaderlijke rol spelen dan wat cultureel meestal van mannen wordt verwacht. Dit inspireerde hem tot de oprichting van Kokcinelo, een structuur die ondernemingen innovatieve HRM oplossingen aanbiedt, meer bepaald inzake steun aan ouderschap en ondersteuning van projectdragers op het gebied van kinderopvoeding. Jean-Paul Van Avermaet en Luc Lallemand hebben beiden veel belang gehecht aan de opvoeding van hun kinderen. “Mijn medewerkers wisten dat mijn dochters steeds prioriteit kregen”, zegt Van Avermaet. Reactie van Luc Lallemand: “De opvoeding van kinderen en een functie in het management kun je combineren met een flinke dosis organisatie. Ik betreur echter dat ik mijn ervaring niet vroeger met mijn teams heb gedeeld.” Het probleem ligt nog niet achter de rug, maar iedereen stelt vast dat jonge mannen die vastbesloten zijn om een harmonieus evenwicht tussen carrière en privéleven te bewaren, aanzienlijk bijdragen tot verandering. Van links naar rechts: Bernard Fusulier, Diane Thibaut, Elke Jeurissen, Alan Keepen en Cécile Huylebroeck. Gender niet meer bepalend Als Brusselse staatssecretaris voor gelijke kansen sloot Bianca Debaets de vergadering door de vooruitgang sinds 1948 te onderstrepen – onder andere het stemrecht voor vrouwen. Toch betreurde ze de nog te lage percentages van vrouwen in de directieteams van ondernemingen. Ze pleitte voor een tijdelijke invoering van quota’s om het ondernemerschap van vrouwen te stimuleren, want dit is voor iedereen positief. Cécile Vicard wist er aan toe te voegen dat zij zeer vroeg had beslist dat gender niet bepalend zou zijn voor wat ze zou doen.” ● Catherine Aerts 1 Ed. Pelckmans Pro Brussel Metropool - mei 2019 ❙ 11 © Reporters
14 Online Touch Home