Reddende vergoedingen … genoegen van allen! Activiteit op een werf betekent een paar mannen die overdag hier en daar bezig zijn. Na 15 uur en in het weekend valt daar niemand meer te bespeuren! Geen wonder dat deze ellende blijft aanslepen, het leven van buurt voor onbepaalde duur verpest en ernstige gevolgen heeft voor de handel en het bedrijfsleven! Ik vind dat het Gewest dringend moet nadenken over de duur van zulke werkzaamheden. Het bestek moet systematisch een criterium van gewogen looptijd voorzien, wat de beste inschrijver op dit punt ten goede zal komen. In de praktijk zou een openbare werf, of beter gezegd een werf die het publiek last berokkent, standaard in twee ploegen van acht uur en zes dagen per week moeten worden georganiseerd. Minister Smet zegt dat de huidige aanpak precies is bedoeld om hinder te vermijden … Ik geloof niet dat een langdurige hinder beter is dan een korte, integendeel. Wat de begroting betreft, die berust ongetwijfeld op een verkeerde berekening. Laten we niet vergeten dat zulke werken zeer duur materieel vereisen. Minder stilstand hiervan zou zeker het extra loon voor langere dagen en extra ploegen compenseren. We horen ook dat er een gebrek aan personeel is voor deze werven. Toch verrassend is in een gewest met zo’n werkloosheidspercentage, nietwaar? Veel openbare werven hebben personeel in dienst dat uit andere EU landen is uitgezonden en dat dus voldoende beschikbaar is voor langdurige opdrachten. Dat kan best. Reden te meer om het tempo op te voeren. Ik denk namelijk niet dat deze werknemers na 15 uur of tijdens het weekend naar hun geboorteland terugkeren... Ik voeg hieraan toe dat, als de opdrachtgevers uitsluitend in functie van arbeidskosten redeneren, zij twee posten totaal verwaarlozen: de kost voor de samenleving en het milieu! Het is onaanvaardbaar dat bedrijven en handelszaken zwaar getroffen worden, en soms zelfs failliet gaan. Een dergelijk maatschappelijke kost is totaal buitensporig! En dan heb ik het nog niet over alle andere mensen, u en ik: wat kost het ons allen – dagelijks – om in de file te staan door een gesloten straat hier, een omlegging Wordt de toegang tot uw bedrijf verstoord door werken? Onder bepaalde voorwaarden kunt u ondersteuning krijgen. U kunt tot € 4.000 € hulp krijgen om uw cashflow te consolideren of om uw kosten te betalen! In één van de volgende gevallen kunt u een beroep doen op bijstand van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest: ➜ U werkt als zelfstandige en u sluit uw vestiging tijdelijk wegens het verrichten van werkzaamheden (begeleiding van micro-ondernemingen die producten of diensten verkopen); ➜ U werkt als zelfstandige of u beheert een KMO en u sluit een kaskredietcontract voor werken (steun voor KMO's in bepaalde sectoren). Welke vergoeding? Het bedrag van de vergoeding bedraagt 76,30 € per kalenderdag, vanaf de 8ste dag volgend op de sluitingsdatum. De maximale duur bedraagt 30 kalenderdagen, met de mogelijkheid tot verlenging(en) met 60 dagen, zodat de volledige periode van sluiting wegens overlast wordt bestreken. In dit geval wordt de vergoeding betaald tot het moment van heropening. Onder welke voorwaarden? Klanten hebben geen toegang meer tot de vestiging en rechtstreekse verkoop aan de consument en thuisbezorging zijn verboden. Dit zijn de bepalingen die momenteel van kracht zijn en die in het najaar zullen worden vervangen door een nieuwe regionale verordening, die het compensatiemechanisme zou moeten vereenvoudigen. Contact: Alexis Bley, juridisch adviseur bij Beci - ab@beci.be, +32 2 563 68 58. daar, een pilootproject rond ‘mobiliteit’ zoals op de Leuvensesteenweg...? En wat verliezen de bedrijven door de onvermijdelijke vertragingen van hun werknemers? Dan zijn er nog de kosten voor milieu en gezondheid. Een 200 meter lange file stilstaande auto's voor een school lijkt mij moeilijk te rijmen met het volksgezondheidsbeleid of de milieustrategie van het Gewest. Als dit alles voor u vanzelfsprekend is, waarom dan niet voor het Gewest? Ik zou zeggen: door gemakzucht en misrekening. Of eerder een verkeerde berekening uit gemakzucht. En een zekere minachting – ik vind geen beter woord – voor de burger. Wanneer we op bepaalde autosnelwegen of wegen vaststellen dat werven tijdens vakantieperiodes drie weken lang volledig lam liggen en dat de weggebruikers ondertussen toch worden gedwongen om zich door kleine strook bewegwijzerd verkeer te wringen, dan is de conclusie duidelijk: deze manier van werken beheren is rampzalig en zelfs walgelijk! Twee extra regeltjes in het bestek en de panelen zouden tijdens de vakantie worden verplaatst. Maar het kan die mannen niet schelen om deze twee regeltjes toe te voegen, en dat is schandalig! De oplossing ligt nochtans voor de hand! ● BECI - Brussel metropool - juni 2018 17 © DKD Media
20 Online Touch Home