Baan kwijt na 50 jaar is einde carrière nog niet DIVERSITEIT Veel werkkrachten beschouwen 50 jaar als een onheilspellende mijlpaal in hun carrière. Toch is het vaak mogelijk om de loopbaan dan een nieuwe wending te geven. Hiervan getuigen drie dynamische vijftigers uit Brussel. Ze hebben zeer uiteenlopende parcours achter de rug en deden een beroep op de workshops van de vzw 50s@work om een nieuwe start te nemen. Cédric Lobelle Pierre Raeymaekers, 54 jaar: “Zichzelf in vraag stellen” Pierre Raeymaekers, uit Vorst, is 54. Na zijn legerdienst en een aantal precaire arbeidsplaatsen studeerde hij voor bibliothecaris en documentalist. Hij is afkomstig van de provincie Luxemburg. In 1999 vond hij werk in een grote bijstandsorganisatie. “Ik was er om vakantiegangers bij de voorbereiding van hun reis te helpen op toeristisch en administratief vlak, en voor de visums. Internet en GSM stonden toen nog in hun kinderschoenen.” In april 2014 stortte alles in elkaar: toen werd hij ‘om economische redenen’ ontslaan. “Na 15 jaar in dat bedrijf werd ik in 2 minuten aan de deur gezet. Nogal brutaal.” Daarop volgden twee jaar outplacement, zeker geen verloren tijd: “Het diende om mijn beroepsprofiel te bepalen, uit te maken wat ik aankon, wat ik wilde doen. Ik was de kluts kwijt. Ik wist niet hoe ik moest omgaan met de administratieve rompslomp van de werkloosheid en de opeenvolging van interviews. Ik verrichte met mijn consultant een diepgaande psychologische analyse. Ik stelde mezelf in vraag en sleutelde aan mijn zelfvertrouwen.” Pierre nam toen ook deel aan de workshops van de vzw 50s@work. “Ik werkte er aan een bedrijfsproject voor toeristische geleiding op maat van groepen van particulieren, onder andere in mijn geboortestreek. Het project heette ’Be My Guide’. Wij waren bijna klaar. Het project is nu ‘on hold’. In mei 2016 ging namelijk een deur open … bij de voornaamste concurrent van zijn vorige werkgever! “Eerst een interim opdracht van vijf maanden, daarna drie contracten van bepaalde duur. Ik beheer de dossiers van klanten die hun vakantie afzeggen. Mijn contract loopt in oktober ten 50 BECI - Brussel metropool - april 2018 einde. Mijn werkgever beweert zeer tevreden te zijn, maar kan budgettair niet 100% garanderen dat dit een contract van onbepaalde duur wordt.” Opnieuw een reden van stress voor Pierre, die echter een Ik ben verantwoordelijk voor mijn werk, maar niet voor mijn leeftijd. Pierre alternatief in petto houdt: de activatie van Be My Guide. “Al was het maar in bijberoep, om later eventueel over te schakelen tot zelfstandige in hoofdberoep. Op administratief vlak valt dit helaas moeilijk te rijmen met de werkloosheid. Ik heb nog een tiental jaar te gaan als loontrekkende om een volwaardig pensioen te genieten. Je moet echt op alles letten.” Hij weet dat zijn leeftijd opnieuw een handicap wordt als hij weer op zoek moet naar een nieuwe baan, al twijfelt niemand aan zijn bekwaamheden. “Ik had al gauw door dat ik op 50-jarige leeftijd meer kost dan wanneer ik 30 was. Spijtig dat de werkgevers niet zeiden dat mijn leeftijd het probleem was. Ik ben verantwoordelijk voor mijn werk, maar niet voor mijn leeftijd. Eén enkele keer werd mij tijdens een interview gezegd dat ik te oud was en dus te duur. Ik heb dit antwoord gewaardeerd want er was luistervaardigheid tijdens dit gesprek.” Danielle Hoogstoel, 60 jaar: “Werkgevers zijn daartoe niet bereid” Danielle Hoogstoel, uit Sint-Lambrechts-Woluwe, is 60. Met een masteropleiding vertalen en een bachelor
53 Online Touch Home