WOORD VOORAF Diversiteit: het doel niet voorbij schieten Alle Brusselaars in de onderneming integreren, ongeacht hun leeftijd, afkomst, geslacht, overtuigingen, levensopvattingen of handicap? Zeker een flink maatschappelijk en economisch vraagstuk. Hoe vaak zegden en herhaalden wij niet – onder meer in het in september 2015 gepubliceerd Witboek over Diversiteit – dat diversiteit de onderneming sterker maakt? Dat is zo omdat talent niet gebonden is aan een leeftijd, een geslacht of een identiteit. De onderneming heeft tot taak dit talent te erkennen, waar het bestaat. Talent is veelzijdig, omdat onze denkwijzen, onze levenslopen en andere culturele erfenissen zeer divers zijn. Deze diversiteit, die ook de ganse samenleving, onze klanten en onze markten kenmerkt, verrijkt de onderneming. Want hiermee breidt het bedrijf zijn visie uit en wint het aan soepelheid. Door de complexiteit van de wereld kunnen de ondernemingen gewoon niet meer zonder diversiteit. Het zou trouwens een misstap zijn. Thierry Willemarck, Voorzitter van BECI Over al deze punten is BECI het perfect eens met de vakbondsorganisaties en minister van Economie en Werk Didier Gosuin. Toch heerst er een meningsverschil over de middelen die een dergelijke integratie moeten bevorderen. In zijn ontwerp van ordonnantie stelt minister Gosuin voor om aan ‘mystery shopping’ te doen. Valse CVs en kandidaten zouden naar ondernemingen worden gestuurd om na te gaan wie bij aanwerving discrimineert (dit zou met sancties gepaard gaan). Het lijkt een goed idee, maar dat is het niet, vinden we. Het creëert een klimaat van achterdocht, waarin elke onderneming een mogelijke beschuldigde wordt, en elke ongelukkige kandidaat automatisch een slachtoffer. Dit project zaait verdeeldheid en riskeert brutaal verzet op te roepen. Contraproductief, dus. Of er geen discriminatie bestaat? Toch wel, spijtig genoeg. Ze verpest de sfeer in ondernemingen, overheids- en vakbondsorganisaties. Maar het zou karikaturaal zijn de onderneming als enige schuldige van een maatschappelijk probleem aan te wijzen. Hierbij vergeten sommigen dat een aantal werkzoekenden geen baan vastkrijgt gewoon omdat het onderwijs er niet in slaagde de nodige vaardigheden aan te leren. Ook sommige klanten dragen bij tot discriminatie. Zo bijvoorbeeld de eigenaar die zich tot een vastgoedkantoor wendt om een of ander onroerend goed te huur te stellen, maar die niet willen horen van ‘bepaalde bevolkingsgroepen’. Zo ook de klant die openlijk de competentie van een vrouwelijke technicus in vraag stelt en liever zijn machine door een man laat herstellen … Opgeven? Het bijltje erbij neerleggen? Geen sprake van! Maar wij zijn geen voorstanders van repressie. Aanmoedigingen, positieve stappen, een begeleiding door adviseurs, pedagogische initiatieven, informatiesessies, workshops… Hiermee boeken we vooruitgang. Toegegeven, onze alternatieven zijn minder spectaculair dan een strafmaatregel die toch tot falen gedoemd is. De ervaring leert ons echter dat positieve benaderingen vruchten afwerpen. Ze moeten wel op grote schaal, ten voordele van iedereen – werknemers en werkgevers – worden toegepast. Dit debat verdient toch een zeker niveau, nietwaar? BECI - Brussel metropool - maart 2017 1
4 Online Touch Home