SPEAKER’S HET POLITIEKE GEDOE HOU ERMEE OP “Bruxelles, pas belle”, zei, nee niet Dick Annegarn, wel Jean Quatremer, de correspondent van de krant Libération, drie jaar geleden al. Hij had het alleen over stedenbouwkunde en openbare netheid. Ondertussen is de ‘Brussels Bashing’ helaas niet geluwd … | Pierre Chaudoir Er zijn zo van die dagen waar men liever in Bachten de Kupe dan in Brussel zou willen geboren zijn of leven. Bijvoorbeeld wanneer een krant in zijn hoofdtitel een kandidaat van de Amerikaanse presidentverkiezingen citeert: “Brussels is like living in a hellhole right now”. En wanneer Tim King in Politico beweert dat België “als staat failliet is”. “De logistieke basis van de internationale terreur”, “een indoctrinatiecentrum”, voegt de Franse krant Le Monde er aan toe. Met welk recht geven die hun mening? Wat weten ze van Brussel af? Dit is niet fair en vooral moeilijk te aanvaarden. Het nieuws maakt de zaken niet gemakkelijker. Hier een tunnel die dringend moet worden gesloten omdat het plafond op neerstorten staat. Daar het lekkende dak van het Museum van Schone Kunsten dat de doeken van Rubens en Jordaens bedreigt. We vernemen dat onze stad niet alleen de zwaarste verkeersoverlast maar ook een van de hoogste niveaus van luchtvervuiling in Europa heeft. We horen dat de moeder van een van de slachtoffers van de Bataclan klacht gaat indienen tegen België. En dat de meest gezochte misdadiger in Europa in een Ikea kast zou zijn ontsnapt. Doen we dat nu allemaal opzettelijk? We zouden natuurlijk kunnen antwoorden dat dit alles een uiting is van ons surrealisme en voor het overige, niet meer dan een imagoprobleem. Helaas, het beeld dat de buitenwereld van ons heeft, weerspiegelt vaak een zekere vorm van werkelijkheid die we liever negeren: het imago van een stad, een gewest en het land waar het openbare bestuur de zaken nogal slordig aanpakt. Waarschijnlijk zal een city marketing campagne niet volstaan om een dergelijke situatie recht te trekken. Er zal meer nodig zijn dan de stoemp met worst die het restaurant 4 BECI - Brussel metropool - maart 2016 CORNER Comme Chez Soi tegen een zeer schappelijke prijs aan het publiek van Brussels Colors wist te verkopen. We zullen meer inspanningen moeten leveren dan de drie telefooncellen van #CallBrussels, nu dat Proximus de allerlaatste telefooncabine in België heeft gedemonteerd. Twee Kanaalplannen voor de prijs van één En dan is er het goede nieuws, met het ‘Kanaalplan’ van Jan Jambon tegen de radicalisering. Een plan dat het Brusselse Gewest te snel af was. Nu, het grondgebied rond het kanaal gelijkstellen met terreur was misschien niet de meest subtiele zet, maar vooral het gebruik van de naam ‘Kanaalplan’ was weinig elegant, aangezien een project van grootschalige stedelijke herontwikkeling en herwaardering al die naam droeg. Met Jambon is het altijd actie en reactie. Het plan wordt al toegepast. We kunnen het Jambon niet echt kwalijk nemen, want deze Limburger had nooit horen spreken van dat concept in de dossiers van onze Brusselse beleidsmensen. Het andere goede nieuws is dat het Justitiepaleis eindelijk wordt gerenoveerd. Voor dit bombastisch architecturaal meesterwerk van zal wel 100 miljoen euro moeten worden gevonden. Wie weet of de vzw Pétitions-Patrimoine dan niet de bescherming zal eisen van de stellingen die al meer dan 30 jaar aan de gevels hangen, omdat die vandaag ‘kenmerkend voor het stadsgezicht van Brussel’ zouden zijn. Dit herinnert ons aan onze schoolrapporten van destijds: “Brussel, beter je best doen, in alle vakken!” ●
7 Online Touch Home