WOORD VOORAF Mobiliteit: de kroniek van een aangekondigde dood Hebben we ons vergist toen wij, drie jaar geleden, in ons Witboek de ontwikkeling van een alternatieve mobiliteit voorstelden? Een provocerende vraag, die echter mag worden gesteld nu de Brusselse mobiliteit op een fiasco uitdraait met viaducten die instorten en tunnels die verbrokkelen terwijl onze metrostellen geen station verder geraken en de GEN-treinen verre toekomstmuziek blijven. Heeft de ‘alternatieve mobiliteit’ dan tot niets anders gediend dan desinvesteringen en de verwaarlozing van nochtans noodzakelijke infrastructuren? Een goeie vraag … De politiek heeft met het leven in gemeen dat keuzes onvermijdelijk zijn. Tijdens de afgelopen vijftien of twintig jaar heeft het Brusselse Gewest er vooral voor gekozen … geen keuzes te maken, de beschikbare middelen te versplinteren, projecten uit te stellen en vooral bepaalde taboes niet aan te raken. En gedurende al die jaren werden de investeringskredieten begrensd of zelfs teruggeschroefd. Nu, eerlijk gezegd, ook op federaal niveau gebeurde dit. Deze kredieten horen in België bij de laagste van Europa. Thierry Willemarck, Voorzitter van BECI Het resultaat is de kroniek van een aangekondigde dood zoals in het boek van Gabriel Garcia-Marquez, waar het ganse dorp weet dat Santiago Nasar door de broers Vicario zal worden vermoord, maar niemand iets doet. Idem dito voor onze mobiliteitsinfrastructuren: iedereen in de Brusselse regering wist dat tunnels bouwvallig waren. Maar niemand deed iets, want elke Minister van de Mobiliteit hoopte dat de hemel (of het plafond) op het hoofd van zijn opvolger zou neerstorten. Het is ondertussen gebeurd. De omvang van de schade zorgt blijkbaar voor enige creativiteit: een lapmiddeltje hier (het Stefanieplein versperren), een utopietje daar (de tunnels dichten) of een simplistische oplossing (tol betalen om de Leopold II tunnel binnen te rijden). Allemaal onbezonnen, ondoordachte, visieloze en onsamenhangende reacties … Basta cosi. Het is hoog tijd dat er een master plan van de mobiliteit komt voor Brussel en de metropolen, mét de nodige middelen. Dat betekent dat de federale overheid en de Gewesten samen aan tafel gaan zitten en dat ze allen constructief te werk gaan. Na het wanstaltige Overlegcomité en de doodgeboren metropolitane Gemeenschap zijn we gaan twijfelen … Waarom zouden projecten die ergens anders tot stand komen (Transport for London, Trinationaal Eurodistrict van Bazel …) bij ons onmogelijk zijn? Hoog tijd dat iedereen zijn verantwoordelijkheid op zich neemt! Hoog tijd voor een waardige politiek, ten dienste van het algemeen welzijn. BECI - Brussel metropool - maart 2016 1
4 Online Touch Home