© Thinkstock VEILIGHEID Veiligheid is een gedeelde verantwoordelijkheid “Te veel bedrijven bestellen een beveiligingssysteem in het wilde weg op het internet. Dit leidt nooit tot een sluitende oplossing.” De privé-beveiligingsorganisaties G4S, GardaWorld en Securitas schijnen hun licht op de beveiliging van gebouwen in Brussel. Peter Van Dyck V oor welke dreigingen moeten (kantoor)gebouwen in Brussel bang zijn? De statistieken van de politiezone Brussel Hoofdstad Elsene duiden op een aanzienlijk aantal misdrijven in de categorie ‘intentional assault’. Het gaat dan om zakkenrollers of bendes die gebouwen binnendringen om bezittingen te ontvreemden. Ook aanranders in ondergrondse parkings vallen onder die categorie. Verder komen diefstallen van ‘liquids’ (stookolietanks bv.) en vervalsing van badges door georganiseerde bendes vrij vaak voor. Anderzijds zwaait Didier Ranchon, managing director van bewakingsfirma GardaWorld, met de white paper Safe Cities van The Economist, waarin Brussel bij de 50 veiligste steden van de wereld wordt gerekend. Wel bekent hij: “Voor ons zijn de paradigma’s van de veiligheid door recente gebeurtenissen veranderd. Ik denk aan de aanslagen op het Joods Museum in Brussel en op Charlie Hebdo in Parijs. Die hebben alles op zijn kop gezet in de Westerse wereld. Daardoor is iedereen, van het kleinste individu tot het machtigste bedrijf, in zekere zin een mogelijk doelwit.” Didier Ranchon (GardaWorld) 20 BECI - Brussel metropool - december 2015 Hoe ver gaat u? Paniek is een slechte raadgever. Elke beveiliging moet afgestemd zijn op de gegeven gevaren. Ranchon: “Bij het ene gebouw is de dreiging diffuus en latent, bij het andere reëel en precies. Je beschermt het Koninklijk Paleis, Brussels Expo of de VRT niet op dezelfde manier: elk staat bloot aan andere gevaren, vraagt om andere maatregelen en heeft andere doelen en beschikbare budgetten. Dat was de fatale fout in het geval van Charlie Hebdo: het gevaar was gekend en de maatregelen die door de Staat en de slachtoffers – de journalisten – waren genomen kwamen daarmee niet overeen.” Laten we preciseren waarover we praten en welk doel we willen bereiken, stelt Didier Ranchon. “De toegangscontrole is vandaag een vrij makkelijke kunst geworden dankzij de zeer efficiënte combinatie van goed opgeleid personeel en nieuwe technologieën, zoals scanners. In principe kunt u zo’n systeem waterdicht maken als u iedereen controleert, scant en fouilleert. De vraag is hoe ver u wilt gaan in budgetten en de belemmering van de vlotte doorgang. Totale controle zorgt voor vertragingen. Kijk maar naar luchthavens, stations en het Justitiepaleis.” Het Brusselse Justitiepaleis was inderdaad lange tijd een doorn in het oog. In juni 2015 vroeg de FOD Justitie aan G4S om de last verlichten door de toegangscontrole van het publiek voor zich te nemen. De bewakingsfirma kreeg het controlesysteem van het Justitiepaleis – een scanstraat met transportband en metaaldetector – ter beschikking. De veiligheidsagenten van G4S, die al veel ervaring hadden met dergelijke opdrachten op de nationale luchthaven en bij een aantal EU-instellingen, vermeden wachtrijen aan het onthaal. “Het liep zelfs zo vlot dat de opdracht werd verlengd”, vertelt Fernand Hollevoet, senior advisor bij G4S. Kijken, niet aanraken De toegangscontrole van gebouwen is maatwerk, stelt Fernand Hollevoet. “De klant bepaalt. Wil hij dat we om R.T.
23 Online Touch Home