Brussel veilige stad? Ja en neen … VEILIGHEID Vergelijk Brussel niet met Mexico City, Moskou, Jakarta of zelfs Washington DC: deze economische hoofdsteden behoren tot de gevaarlijkste in hun respectievelijke werelddelen. Brussel loopt echter ook serieus achter op de veiligste steden ter wereld. Welke punten dienen verbeterd om het veiligheidsgevoel van de ondernemingen en hun medewerkers te verbeteren? Olivier Fabes T wee recente studies leveren nogal gecontrasteerde interpretaties van het ‘veiligheidsgevoel’ van mensen die in de hoofdstad leven en werken. De eerste studie gebeurde lokaal via de overheidsdiensten, meer bepaald het Brussels Observatorium voor Preventie en Veiligheid. Deze organisatie werd dit jaar door de regering van het Brussels Gewest opgericht en publiceerde in september haar eerste verslag. Een studie verschenen in The Economist zorgt voor enige verbazing: Brussel zou zeer goed scoren op het vlak van ‘gezondheidsveiligheid’ (toegankelijkheid van de gezondheidszorg) maar tegelijk de slechtste Europese hoofdstad zijn wat de veiligheid van de personen betreft (agressies, diefstallen enz.). Hieruit blijkt dat het gevoel van onveiligheid sinds een vijftiental jaren daalt. Op de vraag “Voelt u zich veilig wanneer u ‘s avonds alleen in uw wijk wandelt?” antwoorden vier Brusselaars op vijf dat ze zich “veilig of helemaal veilig” voelen. Merkwaardig genoeg scoort Brussel hier beter dan het nationale gemiddelde, die onder andere ook rekening houdt met andere grote steden in Wallonië en in Vlaanderen. De moeilijkheid om het ‘gevoel van onveiligheid’ nauwkeurig te definiëren, blijkt echter uit deze vaststelling in het verslag: “Ondanks de daling blijft het gevoel van onveiligheid in Brussel hoger dan in de rest van het land”. Deze paradox is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat bepaalde veiligheidsvraagstukken (het beheer van menigten, riskant geachte gebeurtenissen, de stedelijke anonimiteit, de netheid enz.) in de hoofdstad een andere dimensie aannemen dan elders. Brussel ontsnapt niet aan typisch stedelijke kwalen zoals het gevaar voor lichamelijk geweld, inbraken en verkeersproblemen. Ook de bedrijven zijn hieraan blootgesteld: “verbale geweldpleging tegen het personeel” valt nog te vaak voor, naast onaanvaardbare gedragingen in openbare plaatsen (roken, drinken, plassen, lawaai maken), die opnieuw toenemen. Verbaal en lichamelijk geweld neemt toe in het openbaar vervoer (de MIVB), al was het maar omdat ook het aantal reizigers fors toeneemt. De ongewenste reclame van The Economist De tweede bron is internationaal en ‘onafhankelijk’. We hebben het over het Britse magazine The Economist, dat jaarlijks zijn index van de ‘safe cities’ publiceert, aan de hand van vier criteria: de digitale veiligheid, de kwaliteit van de gezondheidszorg (beschikbaarheid en kwaliteit van de medische diensten), de veiligheid van de infrastructuren (wegen, stations enz.) en ten slotte de veiligheid van de personen (risico op agressie, inbraak enz.). Globaal hoeft Brussel niet te blozen van zijn 22e plaats in de algemene rangschikking, in het midden van het Europese peloton, achter concurrenten als Amsterdam, BECI - Brussel metropool - december 2015 17
20 Online Touch Home