IX. Aanbevelingen Diversiteit op de arbeidsmarkt kan een succes zijn en is mogelijk als alle openbare en private actoren zich ervoor inzetten op alle gebieden van het menselijke leven, namelijk in de politiek, de media, de cultuur, het verenigingsleven, de economie, de academische wereld enz. Enkel als diversiteit een zaak van iedereen wordt, van hoog tot laag, kan discriminatie stilaan afnemen. Verschillende domeinen verdienen extra aandacht. 9.1. Diversiteit, een zaak van iedereen Het is een vergissing geweest om de politieke acties voor gelijkheid van kansen en diversiteit te beperken tot de professionele wereld. De arbeidsmarkt is immers geen domein dat volledig solitair en afgesloten van de rest functioneert en geregeld wordt. Het domein van de arbeid behoort tot het sociale weefsel en functioneert in interactie met alle andere domeinen: de politiek, de cultuur, het verenigingsleven, het gezin, opleiding en vorming, de media enz. Het weerspiegelt de facto de hele maatschappij. Stereotypes, vooroordelen en ‘habitus’ zijn stuk voor stuk universele maatschappelijke uitingen die altijd en overal aanwezig zijn. Om diversiteit tot een succes te maken, moeten de gevoerde acties aansluiten bij de maatschappij in haar geheel. De symptomen van de algemene inbedding van discriminatie in de hele maatschappij zijn talrijk. Als klanten weigerachtig of ronduit negatief staan tegenover bediening door of 50 contact met bepaalde profielen van personen, dan ligt het probleem niet enkel bij één kant en moet meer dan alleen maar de arbeidsmarkt aangepakt worden. Daarom raadt BECI aan om net als in Vlaanderen een inclusief en gecoördineerd gelijkekansenbeleid te voeren dat elke minister in zijn bevoegdheden opneemt. Een minister van Gelijke Kansen die de acties van alle ministers coördineert en verschillende initiatieven invoert (affirmative actions enz.). We wijzen er ook op dat de antidiscriminatiewetten weliswaar nodig zijn omdat ze een strikt kader creëren, maar dat ze om veranderingen teweeg te brengen niet echt doeltreffend en praktisch zijn. Als discriminatie wordt ervaren als een collectief fenomeen dat de vorm kan aannemen van een geïnstitutionaliseerde praktijk, blijkt de bestrijding van discriminatie door middel van sancties weinig efficiënt en ontoereikend. Zodra discriminatie de kop opsteekt als een structureel fenomeen dat verankerd zit in de mentaliteit van personen, vormen een bewustmakingsbeleid en een beleid van ‘positieve discriminatie’ opties om het probleem uit te roeien.94 Bovendien is het niet altijd haalbaar om alles te proberen op te lossen via juridische weg. Enerzijds zorgt dat voor verstarring en verlamming en anderzijds brengt dat de werkgevers, maar ook de slachtoffers van discriminatie, in een impasse. Er is dus op alle gebieden werk aan de winkel om op het vlak van gelijkheid van kansen tot volledige maatschappelijke maturiteit te komen en diversiteit te bevorderen op alle niveaus van de maatschappij.
53 Online Touch Home