5 bovengrondse bekleding van muren Voor deze behandeling krijgen de muren aan de binnenzijde een soort bekleding, in de vorm van een waterdichte laag, een harsimpregnatie of een waterafstotend cement. De buitenkant van de muur wordt gebitumeerd of bekleed met een compacte coating, een plaat van steen of ander materiaal. Maar dit soort bepleistering om opstijgend vocht af te remmen heeft vaak een omgekeerd effect, omdat zij het water eigenlijk opsluit in de muur. Zonder bijkomende maatregelen vormt dit type bescherming op zich dus geen oplossing. Het is dus zaak om de muur, alvorens hem te gaan “ oplappen ”, eerst te behandelen tegen opstijgend vocht (door injectie van een waterafstotend product). Versnelling van verdamping (drogingsversnellers) Bij dit procédé worden in de muur gaten geboord om er verluchtingsbuizen in te steken van terracotta, plastic of een ander materiaal, die het vocht uit de muur « pompen » om het te laten verdampen. Deze systemen doen niets anders dan waar mogelijk het water dat in de muren zit sneller te laten verdampen, maar helpen niet om opstijgend vocht te blokkeren of binnen de perken te houden. Integendeel, door het verdampingsproces te versnellen kunnen zij de opwaartse migratie van hygroscopische zouten zelfs bevorderen en zo de opstijgingscyclus versnellen. Bovendien kunnen holtes in de muur (waar het metselwerk dunner is geworden door de boringen) koudebruggen doen ontstaan die bij kouder weer condensatie in de hand werken en tot nog meer vochtproblemen kunnen leiden. Elektrische procédés De capillaire beweging van water in poreuze materialen leidt tot een elektrisch spanningsverschil. • Door middel van elektro-osmose wil men dit potentiaalverschil opheffen om zo het opstijgend vocht tegen te houden of terug te dringen. Hiervoor wordt in het metselwerk een geleidend net ingebracht dat met de aarde verbonden is, al dan niet verbonden met een stroombron. • Dat principe werkt wel in laboratoriumomstandigheden, maar blijkt in de praktijk weinig effect te hebben. Het WTCB (Wetenschappelijk en Technisch Centrum voor het Bouwbedrijf) raadt die oplossing dan ook af. • Elektroforese : deze techniek gebruikt de vorige om de migratie van geïnjecteerde vochtwerende producten in de muurmassa te bevorderen. Over de werkelijke doeltreffendheid ontbreken echter gegevens. • Over de werkzaamheid van elektromagnetische systemen die het vocht moeten blokkeren (door de magnetische velden in het metselwerk te neutraliseren) is evenmin veel informatie te vinden. ConClusie Met onze hedendaagse normen voor comfort en gezondheid zoeken wij alle vocht uit onze woningen te bannen. Bovendien zetten de energieprijzen ons ertoe aan om de verwarming lager te zetten. Wij stoppen alle kieren dicht zodat er minder verse lucht binnenkomt en voeren de thermische isolatie op in oude woningen die daarop niet zijn voorzien. Gevolg van al die aanpassingen ? Een toegenomen hinder voor de bewoners, allergieën, nieuwe vochtschade aan materialen. Dus, wat ook de omvang is van het probleem, het heeft geen enkele zin de werken te starten zonder vooraf een volledige diagnose te stellen van de oorzaak: condensatie, lek, slagregen, opstijgend vocht enz. U moet immers weten of een ingreep wel zin heeft en wat de voorrang moet hebben. Tot slot willen wij er nog even op wijzen dat de tijd tussen de ingreep en de uitdroging van metselwerk bij elke doeltreffende ontwateringsmethode even lang is : bij correcte verwarming en verluchting bedraagt die tussen 4 en 12 maand. Voor heel dikke muren (> 40 cm), beschilderd metselwerk en onverwarmde of slecht verluchte gebouwen kan de droogtijd nog veel langer zijn. 90 www.bouwen-verbouwen.be
91 Online Touch Home