VROUWEN EN ONDERNEMERSCHAP Mijn job is mijn keuze! Gender heeft niets te maken met beroep. Dit zou een gevolg moeten zijn van de gelijkheid tussen man en vrouw. In de praktijk blijven echter heel wat beroepen gendergebonden. Zo zouden bouw logistiek iets voor mannen zijn. Opvoeding en gezondheidszorg eerder iets voor vrouwen. Voorbeelden genoeg. Maar waarom zou een vrouw geen metser of buschauffeur mogen zijn? Waarom geen mannelijke ‘vroedvrouw’ of een man in de kleuterklas? Is het lichamelijke werk verplicht voor mannen en al wat te maken heeft met gevoeligheid voor vrouwen weggelegd? Om zulke stereotypes te verbreken, lanceerde BECI de campagne ‘Mijn job is mijn keuze’, die wil aantonen dat een beroep niet gendergebonden hoeft te zijn. Adrien Dewez B russel en ook gans België zitten in een paradoxale situatie: hoge werkloosheidscijfers in bepaalde regio’s en tegelijk een tekort aan werkkrachten in heel wat beroepen. “Sommige van deze knelpuntberoepen hebben een zeer mannelijk of zeer vrouwelijk tintje”, stelt Pascale Capitaine, die bij BECI voor dit project instaat. “IT en informatica zijn bijvoorbeeld heel mannelijk. De taak van verpleegster of kleuterleidster komt anderzijds heel vrouwelijk over. Merkwaardig genoeg wordt in deze drie sectoren ijverig naar werkkrachten gezocht.” Indien iemand een beroep wil beoefenen dat op het eerste gezicht aan het andere geslacht voorbehouden lijkt, kan de omgeving (of zelfs de persoon zelf) het proces afremmen. “Precies daarom hebben we deze campagne van start laten gaan. Wij willen de jongeren in de Franstalige en Nederlandstalige scholen van Brussel sensibiliseren, zodat ze niet terugschrikken voor het beroep waarvan ze dromen. Wij hebben ambassadeurs gevonden die een beroep beoefenen dat zogezegd aan het andere geslacht voorbehouden is. Deze mensen komen over hun ervaring en keuzes getuigen.” Ik rij graag Chaimae is bijvoorbeeld buschauffeur bij de MIVB. “Als jong meisje wou ik absoluut mijn rijbewijs halen en zo snel mogelijk met een wagen rijden. Mijn vader werkte 40 jaar lang aan de MIVB. Omdat er daar een zekere werkzekerheid bestaat, besliste ik de examens af te leggen en buschauffeur te worden.” Haar familie heeft daar nooit 24 BECI - Brussel metropool - oktober 2016 een probleem mee gehad. “Mijn familieleden waren zelfs trots dat ik dat beroep had durven kiezen.” Een gelijkaardige keuze zette Cristy er in het begin van de jaren 90 aan ook bij de MIVB te gaan aankloppen. Ze was toen 21. Een buurman had haar overtuigd buschauffeur te worden. “Mijn vader was in het begin nogal angstig, onder Chaimae andere omdat ik ook ‘s nachts in Brussel moest rijden. Ik heb ook een aantal reacties opgevangen à la ‘Amai, gij wordt buschauffeur!’. Nochtans is dit niet echt een mannenberoep. De werkuren liggen soms wat moeilijk, dat is waar, maar dat betekent nog niet dat het een typisch mannenjob is. Er zijn trouwens minder agressies tegen vrouwelijke chauffeurs. De mensen tonen zich minder agressief.” “Dag meneer” Aurélie is technicus voor evenementen en optredens. Soms houdt dit beroep heel wat lichamelijke inspanningen © R.T. © Thinskstock
27 Online Touch Home