vangen, zoals een vluchthuis of noodwoningen. We hadden één residentieel initiatief dat door de provincie VlaamsBrabant in 2000 was opgestart: Haven 21 in Halle. Intussen is welzijn geen bevoegdheid meer van de provincie en hebben we het opvangcentrum vorig jaar moeten sluiten omdat het in erbarmelijke toestand was. We hebben dus geen structurele noodopvang woning meer, als enige regio in Vlaanderen. Om toch een minimaal aanbod te hebben, huren we enkele huizen via sociale huisvestingsmaatschappijen, om ze ter beschikking te stellen aan mensen in nood, maar dat houden we niet vol. We krijgen Vlaamse subsidies om te begeleiden, niet om huizen te huren. Dat geld hebben we dus gewoon niet.’ Het CAW heeft deze nijpende situatie aangekaart bij het Toekomstforum, het ‘Een crisissituatie neem je niet weg met één gesprekje.’ samenwerkingsplatform van de burgemeesters van de 35 gemeenten van Halle-Vilvoorde. De gemeenten zetten mee hun schouders onder een meer structurele oplossing, maar die is er tot nu toe niet. ‘Het is een drama’, zegt Moriau. ‘Slachtoffers van intrafamiliaal geweld kunnen nergens naartoe in hun eigen regio. Er zijn vluchthuizen in Leuven, maar wat doe je dan met de kinderen die hier schoollopen?’ Eerstelijnszones en Vlaams Randfonds Dé oplossing? Een eerlijkere verdeling van de werkingsmiddelen. In 2019 kregen de CAW’s in Vlaanderen samen subsidies voor 18,8 extra voltijds equivalenten. 1,8 daarvan gingen naar de provincie Vlaams-Brabant. Een druppel op een hete plaat: het CAW Halle-Vilvoorde telt vandaag een honderdtal hulpverleners. Om het Vlaamse gemiddelde te halen zijn er minstens dertig meer nodig. Toch beweegt er wat. Met Vlabzorginvest voorziet de Vlaamse overheid jaarlijks 2,5 miljoen euro als steun voor de aankoop van gronden voor zorg- en welzijnsinitiatieven. De Vlaamse regering richt ook een Vlaams Randfonds op – goed voor jaarlijks vier miljoen euro – om de grootstedelijke problematiek het hoofd te bieden. Dat geld gaat echter niet alleen naar welzijnsprojecten, maar ook naar onderwijs, inburgering, zorg, groen en zo meer. Op het vlak van organisatie richtte gewezen Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) eerstelijnszones in, een herschikking van de eerdere zorgregio’s. Halle-Vilvoorde werd onderverdeeld in zes eerstelijnszones waarin de gemeenten samen met alle betrokken welzijns- en zorgpartners hun welzijnsbeleid uitwerken. Dit jaar gaat die nieuwe werking echt van start. CAW-directeur Moriau: ‘De lokale besturen gaan verder moeten denken dan de grenzen van hun eigen gemeente. Dat is goed, want de problematiek stopt niet aan een grens. Een jongere woont in Galmaarden, gaat naar school in Halle en heeft zijn vriendengroep in Dilbeek. Maar of de eerstelijnszones iets fundamenteel zullen veranderen, valt af te wachten. Er moet vooral een structurele oplossing komen voor de financiering. Pas als we de middelen hebben, kunnen we de zorg bieden die de regio nodig heeft.’ Extra geïnvesteerd? Hoe zit dat, huidig Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V)? Op de vragen die we zijn kabinet voorleggen, komt een eerder algemeen antwoord. ‘De voorbije jaren is er extra geïnvesteerd in de CAW’s en werd de vraag en het aanbod in beeld gebracht’, stelt woordvoerder Steffen Van Roosbroeck. ‘Dat gebeurde op basis van het aantal inwoners gewogen op verschillende kenmerken van kwetsbaarheid. Je mag dus niet de middelen per inwoner tellen. Bij de uitbreiding van de middelen de voorbije jaren kregen de CAW’s, waar er volgens deze meting FR L’arriéré en matière de bien-être ne parvient pas à être résorbé Un jeune hanté par des idées de suicide, ne peut pas toujours compter sur l’aide et l’encadrement dont il a besoin dans le Vlaamse Rand. Il existe très peu de logements d’accueil pour les familles en situation de crise. Le CAW Halle-Vilvoorde souffre d’une pénurie de personnel et de moyens, un arriéré historique qui ne parvient pas à être résorbé. ‘Nous essayons de porter immédiatement assistance si quelqu’un se trouve dans une situation de crise aiguë, mais il arrive souvent que nous ne soyons pas en mesure d’assurer un suivi sur la durée. On a donc souvent le sentiment de faire du ‘rafistolage’, avec le risque accru que la situation de crise éclate à nouveau après quelque temps et qu’il faille tout reprendre à zéro. Concrètement, l’année passée, les délais d’attente pour l’accompagnement de jeunes à Halle et à Asse oscillaient entre deux semaines et deux mois’, dit Elise Moriau, directeur du CAW Halle-Vilvoorde. een onderaanbod was, verhoudingsgewijs meer middelen. Ook voor de besparingsoperatie die eind vorig jaar moest worden doorgevoerd, werd rekening gehouden met diezelfde programmatie. Verhoudingsgewijs moest het CAW Halle-Vilvoorde minder inleveren. Zo worden de historische verschillen geleidelijk weggewerkt.’ Maar als we kijken naar de toelage, rekening houdend met die kwetsbare mensen, doet het CAW Halle-Vilvoorde het helemaal niet goed. Uit de cijfers van het Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin van de Vlaamse overheid zelf, blijkt dat het CAW Halle-Vilvoorde 7,62 euro krijgt per persoon uit de kwetsbare doelgroep (cijfer op 1 januari 2019, red.). Dat is het laagste cijfer van allemaal. Het CAW Oost-Brabant krijgt bijna het dubbele: 13,19 euro. Het gemiddelde in Vlaanderen en Brussel is 10,58 euro. Nog altijd een groot verschil, en het ziet er niet naar uit dat de achterstand in HalleVilvoorde snel zal worden weggewerkt. i Voor cijfers over de toelage per CAW en de verblijfplaatsen in de bijzondere jeugdzorg: zie www.randkrant.be 5
6 Online Touch Home