SPEAKER’S HET ECONOMISCHE GEDOE NIET ALLE JOURNALISTEN ZIJN ZWARTKIJKERS Op het programma: de tweestrijd tussen papier en scherm, de gezondheid van de vastgoedmarkt en de James Bonds van de HR-wereld. | Jean Blavier De Ecofin Club, zegt u dat iets? Big shots onder elkaar die zich over de economische en financiële vraagstukken van deze tijd buigen. Meer daarover hoef ik u eigenlijk niet te vertellen: via www.ecofinclub.be komt u verzekerd beter aan uw trekken. Want, zoals u weet, heeft papier de strijd met het scherm verloren. Want papier is passé. Toch? vorm kosteloos en via Internet al op de goedkoopste laptop gemakkelijk verkrijgbaar is. Match point voor digitaal? Ja. Wat zeg ik: nee. Geldklopperij is nooit ver weg, ziet u. De banken waren er de eerste bij: u krijgt een product gratis en voor niets aangeboden, probeert het uit, hapt toe, kunt er niet meer zonder leven en voor u het weet moet u dokken. In de krantenwereld is de pay wall of betaalmuur doorgaans de norm: de New York Times biedt u twintig gratis artikelen per maand aan die u rechtstreeks op uw computer of smartphone kunt lezen. Wilt u er eenentwintig van maken? Dan knalt u tegen de betaalmuur. U moet dan ook behoorlijk dom zijn als u denkt dat gratis krediet echt gratis is. Geld lenen kost immers ook geld. Niet per se. U herinnert zich ongetwijfeld deze oude grap: Hitler beloofde elke Duitser een Volkswagen als hij de oorlog zou winnen; hij verloor de oorlog en nu rijdt elke Duitser met een Mercedes. Tegen alle verwachtingen in lijkt het tot een evenwicht te zijn gekomen tussen papier en scherm. Probleem: voor gedrukt materiaal moet u al sinds het tijdperk van Renaudot1 betalen terwijl materiaal in digitale 1 Grondlegger van de Franse pers. De human resources raken op Er moet ook wat gezegd worden over een financiële instelling waarvan ik de naam niet zal noemen. Het gaat tenslotte over human resources, professionals die ten minste één ding gemeen hebben met geheim agenten: zo stil als een muis, maar van alles op de hoogte. Hoeveel de baas verdient, om maar iets te noemen. Iets dat iedere werknemer zich stiekem afvraagt. Een rood lichtje knippert onophoudelijk op het dashboard van deze instelling. De reden hiervoor? Zes procent van haar personeel is langdurig ziek. Dat gezondheidsklachten nu eenmaal bij het leven horen, wisten we allang. Maar niet het aantal klachten is toegenomen, wel het aantal mensen dat, tot doldraaiens toe, met burnouts, depressie en vastgelopen carrières kampt. Welkom in de wrede wereld van de geheim agenten, alias “HR managers”. Hun missie: toezicht houden op het langzaam opbranden van de werkkracht. Op een workshop ter ondersteuning van jonge ondernemers, vroeg onlangs een nog nat achter de oren deelnemer: “Maar meneer, waag ik me dan niet in het hol van de leeuw door vandaag als zelfstandige te starten?” Waarop de spreker prompt antwoorde: “Jongeman, u bent pas in het hol van de leeuw als u in een groot bedrijf als manager werkt.” Het IMF heeft altijd gelijk Het gaat dus goed met de Belgische vastgoedmarkt? Toch wel, ondanks het feit dat hij 20%, 30%, jawel, zelfs tot 50% ondergewaardeerd werd door The Economist, het IMF, de Nationale Bank én ’s werelds bebaarde deskundigen. Nee, de woningmarkt is stabiel. Dat zegt nu het IMF zelf, na eerst het tegenovergestelde te hebben bevonden. Als er dan toch één is die consequent positief bleef over de Belgische vastgoedsector, dan is het wel Eric Verlinden, CEO van de Trevi Group. Natuurlijk zal hij zijn eigen ruiten niet ingooien, maar tegenwoordig is onze waarzegger minder standvastig. Daar neem ik m’n pet voor af. Ik mag toch af en toe eens een complimentje geven, niet? Al is het maar om te bewijzen dat niet alle journalisten zwartkijkers zijn. ● CORNER 4 BECI - Brussel metropool - april 2015
7 Online Touch Home