THINK TANK hangt aan zijn smartphone. Ze zijn gespannen, agressief, bereid om me te overrijden om drie seconden te winnen. OPEN SOURCE Édouard Cambier, Co-Owner van Seed Factory en Voorzitter van de Belgian Workspace Association Met de wagen in de stad, een ware pijniging! Ik ben aan het veranderen, maar pijnloos is anders. Sinds enkele maanden heb ik drie kantoren in Brussel: mijn thuisbasis is de Seed Factory, in Etterbeek. ‘s Morgens werk ik bij Beci, aan de Louizalaan, en in de namiddag ben ik vaak voor de voor de Belgian Workspace Association actief, in de Generali-toren, eveneens aan de Louizalaan. Wanneer ik me een dag lang met de fiets verplaats voor mijn werk, leg ik gemiddeld 16 km af. Stel u voor: eind de jaren '90 had ik ervoor gekozen om bij Roularta te werken – voor de uitdaging, de sector en vooral de mooie ‘lagune’-blauwe auto. Ik ben daar van teruggekomen. Ik vertrek rond 8 uur 's morgens van het Sint-Jobplein voor een eerste afspraak met een collega of een klant in het Café de la Presse. De rit op mijn elektrische fiets is aangenaam, door het Terkamerenbos. In de jaren '80 was dit bos nog steeds het trefpunt van allerlei Golf GTI gedoe. Vandaag is de stad geëvolueerd en is het tijdens de dag comfortabel rijden in dit deel van Brussel. Behalve dan rond 8u30: het bos geraakt verzadigd door een drukke stroom van auto's uit Waterloo. Véél minder aangenaam. Dan moet ik uiterst voorzichtig zijn, want twee derde van de autobestuurders 10 BECI - Brussel metropool - oktober 2018 De fiets is voor mij een vrij recente beslissing. Het was bijna onmogelijk geworden om de stad met de wagen te doorkruisen, te parkeren en boetes te vermijden wegens verkeerd parkeren, snelheidsovertredingen of verboden maneuvers. Ik koos dus voor een andere mobiliteit en kocht in 2016 een elektrische fiets. Was dit niet onvermijdelijk geworden, dan zou ik nog steeds met mijn auto rijden – en aan de gsm hangen. Vandaag ben ik 52. Ik hoef geen kinderen naar school te brengen, boodschappen te doen of lange afstanden af te leggen. Daarom fiets ik voortaan tussen de ULB-VUB, de Kazernes en de Waterloose Steenweg. Fietsen vereist in Brussel een maximale concentratie. Tussen het wangedrag van sommigen achter het stuur, de fietsers die geen boodschap hebben aan rode lichten, de gaten in het wegdek en de 4X4’s die mij vooral niet willen zien, is het wel even doordouwen! Op het einde van de dag heb ik hoestbuien. Of er iets hapert aan mijn gezondheid? De uitlaatgassen irriteren mijn stembanden, vrees ik. Ik merk ook dat er in de overgrote meerderheid van de auto's slechts één persoon zit. Als elke chauffeur een passagier zou meenemen, zou er in Brussel eenvoudigweg geen sprake van files meer zijn. 30 jaar geleden woonde ik in Washington. In die tijd waren er op de snelwegen rijstroken gereserveerd voor auto's met 2 of 3 inzittenden, en slechts één rijvak voor auto's met één persoon aan boord... Degenen die alleen wilden rijden (wat ik respecteer), moesten gewoon vroeger vertrekken! De mobiliteit kan vrij eenvoudig worden opgelost. Kijk: deze zomer hadden we (bijna) geen problemen in Brussel, terwijl velen bleven werken. Er is niet meer nodig dan een paar duizend mensen die hun werktijden aanpassen. En het is geregeld. De grote steden zullen zich in ieder geval blijven ontwikkelen. Brussel zal moeten omgaan met meer jongeren, meer expatriates en meer creativiteit. Als elke inwoner even wil nadenken, zijn verplaatsingen analyseren en zijn mobiliteit aanpassen, ligt het doel binnen handbereik. Een paar voorbeelden. Waarom brengt u uw kind individueel naar school terwijl er een app (Koalift) bestaat om drie kinderen per auto te vervoeren? Waarom komt u alleen met de auto en betaalt u een peperdure parkeerplaats, terwijl er binnenkort met wifi uitgeruste B2B kantoorbussen de weg afleggen? Waarom rijdt u elke ochtend naar Brussel of Antwerpen, terwijl u op 144 werkplekken tussen Knokke en Poix-Saint-Hubert terecht kunt? Waarom werkt u niet thuis en vraagt u uw baas niet u te vertrouwen? Volgens het VIAS-Instituut beschikt 42% van ons over de middelen om regelmatig thuis te werken, maar slechts 8% doet dat. Zeg eens, werkgevers, wordt het geen tijd om uw medewerkers in alle vertrouwen thuis te laten werken of vanuit een andere plek? Wij zouden ons op die manier veel vlotter kunnen verplaatsen. Hartelijk dank bij voorbaat, he! ● D.R.
13 Online Touch Home