FOCUS PURCHASING Duurzaam inkopen: in de genen van de onderneming gegrift Sinds het einde van de jaren 90 zien we steeds meer ondernemingen die het begrip duurzame ontwikkeling in hun management hebben geïntegreerd. De meest overtuigde ontwikkelen soms een volwaardige strategie met daarin ook het inkoopbeleid. En dit blijkt vandaag een goede zet te zijn. Johan Debière V andaag integreren heel wat ondernemingen op een of andere manier het principe van duurzame ontwikkeling in hun beleid. Voorbeelden zijn de talrijke bijenkorven op bedrijfsdaken, actieplannen die het personeel voor een goed doel mobiliseren of nog projecten die de impact van de productie op het milieu proberen te verminderen. Allemaal lovenswaardige initiatieven, die we toejuichen. Vandaag reikt deze trend echter een stap verder, met wat de deskundigen ‘green procurement’ noemen. Green procurement “De duurzame ontwikkeling dringt echter pas tot alle gelederen van een organisatie door wanneer de toepassing ervan ook een impact heeft op al de beheerfuncties, met inbegrip van de inkoopprocedures”. Dit zegt Ludovic Verbeke, de auteur van een proefschrift over dit onderwerp in het raam van zijn studies aan de Louvain School of Management, waar hij een master in managementwetenschappen verwierf. Ludovic Verbeke stelde vast hoe moeilijk de integratie van een groen inkoopbeleid in de ondernemingen verliep, nog enkele jaar geleden. Dit was te wijten aan een gebrek aan hulpmiddelen. Dit tekort is vandaag weggevallen dankzij de ontwikkeling van methodes die duurzaamheid compatibel maken met het inkoopproces. We hebben het hier voornamelijk over de zogenaamde ‘Leire & Mont’1 methode en de ‘Green Procurement’2 die de Europese Commissie aanbeveelt aan de hand van een ervaring die zij eerst in de openbare sector heeft verworven (Green Public Procurement). Vier fundamentele stappen Ludovic Verbeke onderscheidt vier belangrijke fazen bij een werkelijk efficiënte implementatie van een duurzaam inkoopbeleid in de onderneming: “Laten we eerst zorgvuldig de prioriteiten en de doelactiviteiten bepalen. Daarna dienen milieu- en sociale criteria in het bestaande proces Spadel voerde een ‘Supplier Sustainability Charter’ in. te worden geïntegreerd. Daarop volgt de opleiding van de teams. En de laatste, zeker niet te verwaarlozen stap is het instellen van een specifieke vorm van samenwerking met de leveranciers.” Hoe dit alles in zijn werk moet gaan? Voor Ludovic Verbeke is het antwoord heel duidelijk: vanuit de bestaande resources vertrekken. En dat zijn bijvoorbeeld het ‘handbook’ van de Europese Commissie, de ISO normen of de overeenkomsten en verdragen die sectoren als textiel en agrovoeding hebben ondertekend. “Toen ik aan mijn proefschrift werkte, heb ik kunnen vaststellen in welke mate het gebrek aan een geformaliseerde strategische aanpak (nvdr: onder andere ISO 26000) een vlotte ontplooiing van een groen inkoopbeleid in de onderneming kon belemmeren”. Dit betreft specifiek een goede interne communicatie tussen de verscheidene betrokken afdelingen. Het management moet duidelijk aantonen dat het vastberaden is de verbintenissen tegenover alle betrokken partijen, zowel intern als extern, nauwgezet na te leven. Spadel, een schoolvoorbeeld Onder de in dit opzicht voorbeeldige ondernemingen hoort Spadel, het laatste grote onafhankelijke Belgische familiebedrijf in de sector van mineraalwaters. De onder1 Mont, O. et Leire, C. (2009), « Socially Responsible Purchasing in Supply Chains: Drivers and Barriers in Sweden », Social Responsibility Journal, Vol. 5 No. 3, p. 388 407. 2 http://ec.europa.eu/environment/gpp/index_en.htm 48 BECI - Brussel metropool - maart 2018 D.R.
51 Online Touch Home