FOCUS aan de spelling van een woord de neiging om aan haar geen advies te vragen. Zij was immers ‘van vreemde afkomst’. Wat doe je in zo’n situatie? Dit zeker bespreekbaar maken. Voor die vrouw is dat natuurlijk diep tragisch. Ik begrijp heel goed dat ze het moeilijk heeft met de signalen die haar collega’s uitsturen, maar ze moet begrijpen dat die doorgaans onbewust zijn. Het is niet uit slechte bedoelingen, maar uit onwetendheid dat ze haar niet om advies vragen. Daarom mag ze niet bang zijn om te zeggen dat dit haar stoort. Het heeft geen zin om met dat soort kwellingen te blijven zitten. Nog een voorbeeld: een onderhoudsmedewerker in een sporthal kreeg een negatieve evaluatie na zijn proefperiode omdat hij op de stille momenten in de Koran had gelezen. Dat begreep hij niet want zijn collega’s lazen op diezelfde momenten een tijdschrift, en dat mocht wél? Als je als bedrijf toelaat dat medewerkers op kalme ogenblikken ontspannende lectuur tot zich nemen, dan mag je het niemand kwalijk nemen dat hij dan in de Koran leest. Als een leidinggevende beslist dat er niet gebeden, in de Koran gelezen of een hoofddoek gedragen mag worden op het werk, informeert hij zijn medewerkers daar dan over? Is er inspraak mogelijk? Als een werkgever van mening is dat bepaalde praktijken niet stroken met de normen van zijn bedrijf, dan moet hij dat met zijn personeel bespreken. Zonder discussie iets opleggen, werkt contraproductief. Zeker bij negatieve besluiten is het zeer belangrijk dat mensen hun zegje hebben kunnen doen. Mensen kunnen heus wel een verbod aanvaarden als de procedure die gevolgd werd eerlijk was. Ik las ook een getuigenis van een werknemer bij de spoorwegen. Het verbaasde hem dat mensen van vreemde afkomst wél massaal terecht kunnen op de technische dienst, maar zelden ingezet worden als conducteur of loketbediende. Dat is gek, want in laatstgenoemde jobs kampt men met een personeelstekort. Ik zie niet in waarom iemand van Turkse origine geen kaartjes zou kunnen knippen. Er nemen toch ook veel allochtonen het openbaar vervoer? Mocht het zo zijn dat een organisatie beslist om allochtonen bewust achter de schermen te houden, dan zie ik echt geen toegevoegde waarde in die strategie. Ik geloof trouwens niet dat bepaalde groepen beter zouden zijn in bepaalde taken. Uit psychologisch onderzoek blijkt dat de verschillen tussen groepen in handigheid én denkvermogen vaak kleiner zijn dan de verschillen tussen autochtonen en allochtonen onderling. Zijn de bi-culturele denkschema’s die allochtonen erop na houden, doordat ze in twee werelden leven, een verrijking en bijgevolg een argument om hen te laten doorgroeien naar kaderfuncties? Ik betwijfel of dat bi-culturele denkkader echt wel zo relevant is. Ik vind dat allochtonen moeten kunnen doorgroeien in een bedrijf, maar dan vooral omdat ze bekwaam zijn. Laat ons toch niet zo blindstaren op het gegeven dat ze toevallig van vreemde origine zijn. Mensen eerlijke kansen geven en talenten optimaal inzetten, zou het doel moeten zijn. Dan Alain Van Hiel Het is goed als werknemer onder ogen te zien hoe weinig contact je hebt met mensen van een andere afkomst. (…) De reflex om je in je eigen groep terug te trekken, is nochtans makkelijk te overwinnen. zouden we de positieve discriminatie, waar ik niet zo in geloof, niet eens nodig hebben. Wat kan de overheid doen aan de discriminatie? De segregatie tegengaan. Actiever met het multiculturalisme omgaan. In het onderwijs zou ze bijvoorbeeld resoluter kunnen kiezen voor gemengde scholen. De baseline blijft evenwel dat het vanuit de mensen zelf moet komen. De beste manier om vooroordelen uit de weg te ruimen is met elkaar in dialoog te gaan. In zijn Witboek over diversiteit pleit BECI dus terecht voor het organiseren van opleidingen en seminars op de werkvloer om medewerkers bewuster te maken van de diversiteit? Jazeker. Onbekend maakt onbemind. Het is goed als werknemer onder ogen te zien hoe weinig contact je hebt met mensen van een andere afkomst, en dat terwijl multiculturele ontmoetingen verrijkend kunnen zijn. De reflex om je in je eigen groep terug te trekken, is nochtans makkelijk te overwinnen. Helaas wordt daar te weinig aandacht aan geschonken. Die opleidingen lijken mij véél nuttiger dan quota. Daar ben ik geen voorstander van. Om te beginnen aanvaardt de meerderheid zo’n maatregel niet, wat al een serieuze hinderpaal is. Het is bovendien nefast voor het zelfbeeld van wie erdoor bevoordeeld wordt: hij of zij blijft zichzelf zien als iemand die tot een minderheid behoort, het is daaraan dat die persoon zijn job te danken heeft. Ik vind quota ook te makkelijk. Met één pennentrek wordt beslist hoeveel allochtonen op bijvoorbeeld de VRT aan de slag moeten. De overheid stelt streefcijfers voorop, maar communiceert niet hoe die gehaald moeten worden. Op die manier ontvlucht ze haar eigen verantwoordelijkheid. ● BECI - Brussel metropool - oktober 2016 31 © R.T.
34 Online Touch Home