BECI | witboek over diversiteit In Groot-Brittannië bestaan sociale clausules in overheidscontracten al meer dan dertig jaar op het lokale overheidsniveau. De geselecteerde inschrijvers moesten bewijzen dat ze de wetgeving in verband met gelijkheid naleefden, maar het effect van die maatregel werd enkel gemeten op basis van conformiteit met de wet en niet op basis van tewerkstelling van minderheden. In 2006 is dan op nationaal niveau een proefproject gelanceerd bij het Department for Work and Pensions (DWP). Dat proefproject was tweeledig. Enerzijds moesten de bedrijven die geselecteerd waren voor een contract met dit ministerie verschillende plannen voorleggen: een plan voor gelijkheid, een plan tegen pesten, een plan voor opleidingen over diversiteit en ten slotte een diversiteitsplan van de leveranciers. Anderzijds moesten ze gegevens over hun personeelsbestand verschaffen om het aantal personeelsleden van een etnische minderheid, het aantal vrouwen en het aantal personen met een handicap aan te tonen. 8.3. Gerichte acties Dit soort acties verwijst naar overheidsacties om de participatie van doelgroepen op de algemene arbeidsmarkt of in een specifieke sector te verhogen. Verschillende actoren spelen een rol bij dit soort maatregelen, zoals het arbeidsbureau, dat de schakel vormt tussen werkzoekenden en werkgevers, particulieren die zich erop toeleggen om werkzoekenden in contact te brengen met het arbeidsbureau en met de arbeidsmarkt door hen informatie en eventueel de nodige opleidingen te geven, en ook werkgevers uit de privésector of kmo’s. Behalve voor Zweden gaat het meestal om tijdelijke programma’s. Die kunnen eventueel verlengd worden en werken met cijfermatige doelstellingen of zelfs quota die de doelgroepen moeten halen. Aan de hand van die cijfermatige doelstellingen kunnen de actoren van de verschillende projecten zichzelf evalueren, hun vooruitgang volgen of hun methodes wijzigen om de doelstellingen te halen. Het is dus een positief hulpmiddel om na te gaan in hoeverre hun basisdoelstellingen bereikt zijn. Die maatregel strookt met het wettelijke kader dat stelt dat dergelijke acties tijdelijk moeten zijn. Het idee achter die programma’s is de duurzame integratie van de doelgroepen op de arbeidsmarkt te bevorderen, maar we stellen helaas vast dat die acties niet altijd de beoogde stabiliteit creëren. De sleutelfactoren voor dit soort gerichte acties zijn organisatie, communicatie en een centraal referentiepunt. De doelgroepen en de beoogde doelstellingen moeten zowel duidelijk als welomschreven zijn en bekend bij alle betrokkenen. Het MKB-convenant dat in april 2000 in Nederland het licht zag, is een schoolvoorbeeld van een gerichte actie voor deze problematiek. De MKB-Nederland (de vereniging van Nederlandse kmo’s), het arbeidsbureau, de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de minister voor Grotestedenen Integratiebeleid hebben twee overeenkomsten opgesteld, het ‘MKB-Convenant’ en het ‘Minderhedenconvenant’, met als doel in de kmo’s het aantal werknemers uit minderheidsgroepen te verhogen en de werkloosheidsgraad in die groepen te verlagen. In Nederland mikte het MKB-Convenant op een verhoging, in de kmo’s, van het aantal werknemers uit minderheidsgroepen. 47
50 Online Touch Home