SPEAKER’S HET POLITIEKE GEDOE WE ZULLEN ZIEN WAT HET WORDT! De zomer is bijna om en het najaar opent een pakket “voortgangen” van de met veel vertoon gestarte dossiers. De evolutie ervan zullen we daadwerkelijk kunnen beoordelen. | Michel Geyer Zo gezegd, zo gedaan. De regering heeft haar “tax shift”-ei gelegd. Niet minder dan dat: DE emblematische maatregel van de kliek van Michel. Uiteindelijk werd de hele zaak afgerond in de vakantie, m.a.w. is alle stilte. Kwestie van het idee te beperken dat het in feite om een “tax pshiit” gaat? Een sociale lastenverlaging is altijd graag gezien bij scheppers van werkgelegenheid. Maar men had de maatregel kunnen aankondigen tijdens eender welk begrotingsconclaaf. Idem dito voor de rest van het pakket. Het belang zit elders: of de maatregel doeltreffend is, net zoals de rest, zal de toekomst op lange termijn uitwijzen. En zelfs als ze duivels doeltreffend zou zijn, dan nog blijft ze een maatregel tussen de andere. In het hoofd van het grote publiek telt de loonfiche evenveel als de verklaringen die politici soms met veel tamtam kunnen afleggen. En – jammer maar helaas – kent deze regering er zo’n beetje de kneepjes van: Jacqueline Galant en de cijfers, Charles Michel die vindt dat hij niks te maken heeft met de N-VA (vóór de verkiezingen, welteverstaan), Jan Jambon met de Belgische vlag in zijn bureau, Theo Francken en de migranten… Opgelet, dames en heren Ministers, soms heeft de kiezer een geheugen. Nu we erover nadenken: deze opmerking geldt evenzeer voor de Ministers als voor de oppositie. Laurette Onkelinx zal zeker last hebben om zich te ontdoen van haar imago van “Pasionária” die met de vuist op haar bank van de Kamer slaat. Hetzelfde geldt voor Benoît Lutgen en zijn, laten we zeggen… snelle vergelijkingen tussen vandaag en de jaren 40 (“nuts”, “collabos” of recenter nog “negationisten”). Winkels met vrije toegang We zullen ook heel snel zien wat de Brusselse voetgangerszone echt betekent. Deze verkeersvrije ader werd net voor de start van de vakantie met veel misbaar ingehuldigd, maar dat belette niet dat ze de volgende maandag al een pak files veroorzaakte in de omgeving. En zelfs nog verder. Er zullen nog andere ongemakken volgen. Hoe dan ook, Yvan de Verschrikkelijke wilde vooruit en de grootste voetgangerszone van Europa creëren. Da’s nu gebeurd en ze stemt overeen met de dynamiekbelofte. Wordt deze voetgangerszone nog uitgebreid zodra een andere stad beslist dit nog beter te doen dan Brussel? En vooral, wordt deze zone herzien zodra de zomerdagen en -feesten voorbij zijn, en zodra blijkt dat de automobilisten, de ondernemingen en degenen die er werken, de buurtbewoners (ja, zij ook), genoeg hebben van al die last? De kans is klein. Het door de stad gehanteerde argument om alleen en snel stappen te zetten, kan inderdaad legitiem zijn: als men in België moet wachten op de resultaten van overleg, dan beginnen stedenbouwkundige dossiers te zinken. Kijk maar naar het GEN, om er één te noemen. Rest nog dat we aan het einde van de zomer de hinderlijke geur van een smeerboel ruiken en van klachten die de kop opsteken. Ook dat is het drama van de energie in de politiek. Wie alleen stappen zet, zal ook alleen de legitieme verwijten krijgen. Oh ja, vooraleer we afsluiten… We glimlachen (toch wel) als we zien dat onze vriend Grégor Chapelle, big boss van Actiris, verzuimd heeft zijn jaarlijkse aangifte van mandaten en erfgoed in te dienen – een aangifte die moet dienen om belangenconflicten te vermijden en transparantie te bevorderen. De verplichting geldt dus voor alle overheidsmandatarissen die het land telt (een massa volk, dus). Chapelle geeft het zelf toe: deze vergetelheid is het toppunt, precies omdat hij beweert dat transparantie in de politiek zo belangrijk is. Of zou het eerder een Freudiaanse verspreking zijn? Ongetwijfeld moet de ambitieuze jongeman meer volgens de “oude school” handelen als hij wil dat zijn partij hem echt vertrouwt en hem binnen enkele jaren een uitdaging op maat biedt. ● CORNER 4 BECI - Brussel metropool - september 2015
7 Online Touch Home