Denkt u dat de Belgische burger slecht geïnformeerd is over de actie van politieke mandatarissen? Als u een wagen wenst te kopen, kunt u de buurman natuurlijk vragen naar zijn indrukken. Maar als u grondige informatie wenst, lees dan een dossier in een vakblad. Dit is precies wat de kiezer niet ter beschikking heeft. Hebt u bijvoorbeeld belangstelling voor het thema van de minimale dienstverlening in geval van staking van overheidsdiensten? De verkiezings-GPS leidt u heel nauwkeurig naar de kandidaten die aan bepaalde criteria beantwoorden. En dat doet hij op een totaal van 6.000 kandidaten, zonder zich te beperken tot een paar politieke vedetten die regelmatig op TV komen. U publiceert een soort politiek repertorium. Wat staat daar in te lezen? Het bevat alle parlementsleden van deze legislatuur en van de vorige die actief zijn of waren in de zeven vergaderingen die ons land rijk is. In de huidige legislatuur hebben wij 484 parlementsleden. De lijst wordt verder nog aangevuld met de huidige burgemeesters. Wij vermelden bovendien de partijen, de sociale partners en de bijzonder talrijke kandidaten van de verkiezingen. In totaal zowat 5.000 politieke spelers. Het repertorium bevat niet alleen de klassieke gegevens van een gids, maar ook kwalitatieve informatie waardoor het werkelijk een atlas is van de politieke opinies. Het is een redelijk diepgaande bron van informatie die rond 76 vragen wordt gestructureerd. Een soort databank die kan worden geraadpleegd, dus? Als gebruiker kunt u aan de hand van 27 selectiecriteria een zoekopdracht lanceren. Wenst u bijvoorbeeld de politieke spelers te kennen die in de provincie Luik onderwijs als een prioriteit beschouwen, lid zijn van het Waalse parlement, vrouw zijn en die tot een bepaalde partij behoren? Raadpleeg het repertorium en een seconde later krijgt u het antwoord. Wij bieden gratis een vrij uitgebreide toegang tot het repertorium en zijn inhoud. Sommige rubrieken, zoals de CV’s of het detail van de opinies zijn toegankelijk mits betaling van een kleine bijdrage. In verkiezingstijd is de toegang volledig gratis, om de burger en kiezer optimaal te informeren. U streeft naar een betere werking van de democratie. Welke concrete middelen zet u daarvoor in? Er bestaat ontegensprekelijk een diepe kloof tussen de burger en de politiek. Deze kloof moet worden gedicht, want als de burger geen interesse toont voor de politiek, in omgekeerde richting bestaat deze belangstelling wel, al was het maar voor de inning van de belastingen. De burger moet zich inspannen om weer op de hoogte te zijn van het openbaar beleid en hij moet opnieuw vertrouwen kunnen hebben. Van dit vertrouwen komt echter niets in huis zonder volledige transparantie. Dit is precies onze bijdrage. In dit stadium doen we dit via de verkiezings-GPS en het politiek repertorium, maar andere projecten zijn in voorbereiding, onder andere wat betreft de financiële transparantie rond het gebruik van overheidsgelden en de inkomsten die openbare mandaten opbrengen. De mandatarissen zijn nu al verplicht de lijst van hun openbare mandaten bekend te maken. Gaat deze maatregel niet ver genoeg? Laten we het er even over hebben. Niet alle mandatarissen leven deze verplichting na. Cumuleo produceert hierover statistieken. Bij mijn weten worden de boetes wegens niet naleving van deze verplichting in de praktijk niet geïnd. De Staat zou nochtans tot 27 miljoen euro in de schatkist kunnen storten als de wet werd toegepast. n John Pitseys (Crisp): “Hoe langer hoe meer argwaan jegens de werking van de representatieve democratie” Hebben de NICT bijgedragen tot hogere transparantie-eisen in de manier waarop aan politiek wordt gedaan? De NICT versterken twee gevoelens die op het eerste gezicht tegenstrijdig zijn maar die elkaar in feite aanvullen: enerzijds de indruk dat de politieke informatie toegankelijker is dan vroeger; en anderzijds de overtuiging dat deze theoretisch beschikbare informatie in de praktijk gedeeltelijk ontoegankelijk of zelfs verborgen blijft. Wij weten dat de NICT onze samenleving het gevaar doen lopen binnenkort aan ingrijpende tracering en bewaking te worden onderworpen. En toch gaan deze nieuwe technologieen ook gepaard met extra eisen qua bekendmaking en informatie. Dankzij de NICT kunnen de burgers organiseren, reageren en een eigen standpunt ontwikkelen. Vandaag ontstaan nieuwe media, nieuwe vormen van verenigingen en nieuwe methoden voor gemeenschappelijke actie. Dragen de NICT dan bij tot de opkomst van een meer participatieve en directe democratie? De werking van de representatieve democratie wekt hoe langer hoe meer argwaan en wantrouwen. Enerzijds omdat de rechtmatigheid ervan in twijfel wordt getrokken: de band tussen de vertegenwoordiger en de vertegenwoordigden komt bijzonder dun over. Anderzijds wordt deze vorm van werking als weinig efficiënt beschouwd omdat andere machtsvormen het geheel verstoren: machts niveaus op Europese of wereldschaal, maar bijvoorbeeld ook de bedrijfswereld. Zodra de democratie die steunt op de verkiezing van vertegenwoordigers in vraag wordt gesteld, rijst automatisch een denkproces over de manier om het democratisch ideaal te vernieuwen, via nieuw uit te vinden participatievormen. Deze verzuchting komt er vooral omdat de representatieve democratie in opspraak werd gebracht. Zonder de NICT zou dit dus ook zijn gebeurd. Willen de politieke partijen, dankzij de NICT, werkelijk aandacht besteden aan een vereenvoudiging van het leven van de burgers? Dit is zeker prioriteitenlijst hiervan waarschijnlijk weinig niet hun hoofdzorg en ook verder in de valt te bespeuren. Alle partijen wijden wel een hoofdstukje aan digitale technologieën of digitalisering, maar dit zijn niches in hun programma’s. Deze onderwerpen komen aan bod tijdens de regeringsvormingen, maar dan meestal om bezuinigingen te voorzien. De Open VLD heeft zich wat over deze vraagstukken gebogen. Ook de groene partijen hebben belangstelling (bijvoorbeeld wat betreft de digitale vrijheden) en uiten zich hier soms kritisch over. 23 - ACTIVITEITENVERSLAG 2015 | BECI
26 Online Touch Home